Ik zeg wel eens tegen mensen dat ik graag eerder wil kunnen stoppen met werken omdat de hoge werkdruk de lol van het werken afhaalt (update 2019: ik ben ondertussen gestopt met werken). Ik krijg dan wel eens de reactie dat men dat erg voor me vindt. Dat ik op zoek zou moeten naar ander werk. Werk bij een werkgever waar ik tot mijn pensioen met plezier kan blijven werken.
Als ik dan vraag waar zij denken dat ik dat werk kan vinden komen ze met suggesties die dusdanig veel lijken op wat ik nu doe dat ik verwacht dat het daar net zo’n ratrace zal zijn als waar ik nu werk. Ik heb de indruk dat een deel van de mensen in een soort ontkenningsfase of fantasie leeft om zichzelf te beschermen tegen de harde realiteit. Namelijk dat op de meeste plekken de lol van werken voor een heel stuk eraf gehaald is door de steeds hogere werkdruk.
Werkdruk
Ik zou meteen overstappen naar dergelijk werk als ik het zou weten te vinden. Ik werk in de research & development in de industrie, oftewel op een onderzoek- en ontwikkelafdeling. Inhoudelijk vind ik het werk erg leuk en het samen met collega’s puzzelen hoe we iets moeten maken of verbeteren krijg ik niet snel genoeg van. Wat het voor een heel deel verpest zijn de deadlines die continu gesteld worden en het gevoel van urgentie dat daardoor bij de meesten heerst. Ik heb regelmatig het idee dat heel wat mensen elkaar onnodig gek loopt te maken, gewoon omdat ze gevangen zitten in de prestatiedruk van hogerhand.
Innovatie verminderd in industrie
Ik herinner me de tijd waarin bij bedrijven de onderzoeksafdeling op zichzelf stond. Niet direct gekoppeld aan de afdelingen waar de bestaande producten gemaakt en verkocht werden. Onderzoekers kregen de ruimte om zonder al teveel deadlines echt lange termijn onderzoek te doen. Daar kwam uiteindelijk ook veel echt nieuws uit voort. Dit soort werk heb ik in de loop van de afgelopen 10-20 jaar zien verdwijnen in Nederland. En daarmee heel wat innovatiekracht van ons bedrijfsleven. Al mijn vrienden die in de industrie werken hoor ik spreken over de hoge prestatiedruk waaronder ze staan. Laatst was ik op een weekend op pad met een groep van 12 vrienden en werkelijk iedereen was aan het klagen dat de werkdruk zo hoog was..
De zorg
Mrs FOB werkt in de zorg. Ze kon 10 jaar geleden 2 uur per cliënt per week te besteden. Tegenwoordig heeft ze nog 1 uur per cliënt. Daarnaast is de hele middelmanagement laag er tussen uit gesneden en moet zij met haar collega’s er als zelfsturend team allerlei management werkzaamheden bij doen. Elkaar beoordelen (!), personeelsadvertenties schrijven, voorlichtingsavonden voor familieleden organiseren…
Industrie, zorg, onderwijs, noem maar op, overal lijken onder het mom van de crisis de duimschroeven aangedraaid.
Positief
Nou is het niet alleen maar negatief wat hierdoor gebeurt. Door onder steeds meer druk te moeten werken voor mijn geld ben ik steeds scherper gaan kijken waar ik dat zuurverdiende geld nou eigenlijk aan uitgeef. Ben ik heel actief geworden om het geld dat ik verdien voor me te laten werken in plaats van het uit te geven. Werk is steeds minder zaligmakend, daar waar dat vroeger meer de moraal voor mezelf was.
Het stimuleert mij om na te denken wat ik echt met mijn leven wil. Ik heb geen zin meer onnodig te moeten werken voor geld dat ik vervolgens uitgeef aan iets dat me eigenlijk niet echt boeit. Ren ik minder als een kip zonder kop achter de consumptiemassa aan. Daarmee verminder ik een stukje productie van zooi die ik niet echt nodig heb. En verlaag ik mijn stressniveau. Word ik aangenamer voor mijn naasten.
Vrij
Wellicht blijkt de steeds hogere werkdruk wel een blessing in disguise: zonder dat was ik nooit zo bewust op weg gegaan naar financiële onafhankelijkheid. En was ik nooit zover gekomen dat ik waarschijnlijk bijna 20 jaar voor mijn pensioengerechtigde leeftijd lekker zelf kan gaan bepalen wat ik doe met mijn tijd!
Hoeveel werkdruk ervaar jij?
Geef een reactie