De witte FIRE-berg
Ik lees wel eens dat mensen in een zwart gat vallen zodra ze stoppen met werken. Ruim 4 jaar geleden heb ik mezelf FIRE (financieel onafhankelijk en vrij om te doen en laten wat ik wil) verklaard en ben toen gestopt ben met werken. Ik schreef eerder al eens dat ik niet in een zwart gat gevallen ben, maar tegen een witte berg opkijk. Een witte FIRE-berg; te weinig tijd om alles wat ik graag zou doen ook daadwerkelijk te doen.
Tijdens het chemokuren van mijn vrouw duurden de dagen wel langer. Toen duurde een minuut nog wel eens echt een hele lange minuut, waarna er vervolgens nog vele lange minuten, uren en dagen kwamen. We konden er vanwege haar lage weerstand door de kuren in combinatie met besmettingsgevaar van corona en griep toen ook niet op uit. Een vrijwillige quarantaine. Maar nu, tegen het einde van haar behandeltraject (nog 1 operatie te gaan), vliegt de tijd weer. Het gaat goed met haar, ze is weer fit en ik ben trots op haar hoe ze zich door deze periode heen geknokt heeft. En we komen beiden weer tijd tekort.
Nog meer doordrongen van hoe kostbaar haar tijd is, is mijn vrouw nog iets minder gaan werken. Wekelijks ziet ze in de loop van 3 dagen 6 cliënten. Die nieuwe balans tussen werken en vrije tijd bevalt haar nog beter. Naast sporten zijn naaien en borduren haar nieuwe hobbies en dan vliegt haar tijd:
FIRE went niet
De vrijheid om te kiezen waar ik mijn tijd aan besteed ben ik na ruim 4 jaar nog steeds niet aan gewend. Die vrijheid blijft bijzonder en als een voorrecht voelen, waar ik elke dag opnieuw oprecht van geniet. Ik hoop dat ik er nooit aan wen.
Ik ben na de quarantaine tijdens de kuren weer wekelijks een dag vrijwilligerswerk aan het doen. Daarnaast sport ik tegenwoordig 3x per week en besteed ik veel tijd aan houtbewerken. Heerlijk.
Ik heb samen met een vriend geëxperimenteerd met hout inleggen:
En ik ben nu bezig met hout buigen (rugleuning stoel). Heel leuk om te doen.
Zojuist hebben we een aantal dagen gekampeerd met een bevriend stel. Veel wandelen en fietsen over de prachtige Veluwezoom. Hij is ook FIRE (alweer 5 jaar) en we herkennen heel veel bij elkaar.
Wat ik leuk vind is dat vakantie nog steeds als vakantie voelt, ondanks dat ik verder vrij ben. En we beseffen beiden hoe anders vakantie nu voelt dan toen we nog werkten. Toentertijd kregen we tegen het einde van vakantie altijd weer het gevoel van, shit, de vrije tijd is alweer om, het werk komt er weer aan. Nu lonkt na gezellig kamperen weer de vrije tijd thuis.
Hij besteedt ook veel tijd aan creatieve hobbies, waarbij ook hij structureel tijd tekort komt. En ook hij went maar niet aan de vrijheid en is daar dagelijks oprecht blij om.
Kortom, zolang je creatieve hobbies hebt zul je je waarschijnlijk niet snel vervelen als je stopt met werken. FIRE went niet voor ons en we hopen dat dat nog lang zo blijft.
Als je ook gestopt bent met werken en een zwart gat of een witte berg ervaart: wat maakt dat je dit zo ervaart? Nog tips om van het zwarte gat naar de witte berg te komen?
Geef een reactie