Van deelnemer naar toeschouwer
Ik vind het wel grappig hoe dat werkt. Ik was een kundig deelnemer aan de consumptiemaatschappij. Maar sinds ik bewust aan het consuminderen ben geslagen ben ik veel meer een soort toeschouwer geworden.
Ik besefte me niet dat je gewoon kunt kiezen of je eraan deelneemt of dat je toeschouwt. Totdat ik de stap echt gezet had. Rationeel wist ik dat natuurlijk wel, maar het echt beseffen doe ik pas sinds ik de stap heb gezet.
Wat me verbaast is dat ik de plek van toeschouwer zo’n fijne vind. Rationeel verbaast het me niet, maar wel gevoelsmatig. Ik ervaar veel meer grip op mijn leven en toekomst. En dat vind ik me toch fijn!
Bakens verzet op mijn werk
Het lukt me steeds beter om op mijn werk grenzen te stellen, omdat ik steeds minder afhankelijk van de financiële beloning van mijn werk word. Ik krijg steeds wortels voorgehouden dat ik promotie krijg als ik nog dit en dat doe. En als ik dat dan doe is er wel weer een smoes waarom ik het toch nog niet verdien. En dan ging ik toch nog weer wat extra mijn best doen om het dan toch voor elkaar te krijgen.
Maar doordat ik minder afhankelijk aan het worden ben begin ik meer lef te krijgen. Ik heb deze week in zo’n discussie me gewoon hard opgesteld. Mijn manager gezegd dat ik het niet met hem eens ben en dat ik het uitblijven van de promotie onterecht vind. Hij kwam vervolgens met allerlei kul argumenten. En in plaats van me daardoor te laten intimideren heb ik nu digitaal volgehouden dat ik het niet met hem eens ben. En in plaats van harder te gaan lopen heb ik hem nu gezegd dat ik denk dat hij beter er nog iemand bij kan plaatsen in het project omdat ik mijn handen vol heb.
Heerlijk
En ik voel me toch goed nu ik dit gezegd heb. De paradox is misschien wel dat ik nu meer kans maak die promotie toch te krijgen dan toen ik me schikte naar zijn grillen.
Heerlijk, dat financieel onafhankelijk worden. Nog geen seconde spijt van mijn keuze om toeschouwer te worden.
PS, ik weet even niet of die foto nou symbool moet staan voor mij als toeschouwer of voor mijn manager die onredelijke eisen stelt. Ik kies toch maar voor dat laatste 😉
Geef een reactie